Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Κι είχαμε όλοι μια σκασίλα αν δεν γίνει ντιμπέϊτ.

Ακούω από ορισμένους, μετά την συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής που δεν κατάφερε να αποφασίσει για την διεξαγωγή των περίφημων προεκλογικών ντιμπέιτ, πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό για την δημοκρατία και τους πολίτες.
Ευθέως να πω ότι θεωρώ πως εκείνοι που ολοφύρονται είτε δεν το έχουν σκεφτεί αρκετά είτε μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Και να εξηγήσω γιατί:
Κατ αρχήν, υπάρχει κανένας νοήμων άνθρωπος
που να πίστευε ότι με τις σημερινές συνθήκες θα μπορούσε μια διακομματική επιτροπή με την παρουσία εκπροσώπων από... 14 κόμματα να κατέληγε σε κάποια συγκεκριμένη απόφαση; Μάλλον όχι. Όσοι λοιπόν μεθόδευσαν μια τέτοια σύνθεση η συναίνεσαν σε αυτήν πιθανότατα είχαν στόχο το αδιέξοδο.
Και συνεχίζω επί της ουσίας Υπήρξε στο παρελθόν έστω και μία τηλεμαχία που να έκρινε το εκλογικό αποτέλεσμα η να διαφοροποίησε τις απόψεις των πολιτών για τα κόμματα ; Οι δημοσκοπήσεις που ακολουθούσαν αλλά και τα αποτελέσματα των εκλογών έδειχναν πώς οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις δεν άλλαζαν ουσιαστικά τίποτα. Και πώς να αλλάξουν όταν στην πραγματικότητα ήταν παράλληλοι μονόλογοι των αρχηγών απέναντι σε «ευνουχισμένους» -λόγω κανόνων που είχαν τεθεί- δημοσιογράφους.
Με ποιο σκεπτικό ο κ. Βενιζέλος επιμένει σε μια τηλεμαχία του ίδιου με τον κ. Σαμαρά, ξέχωρα από μια άλλη με τη συμμετοχή και των υπολοίπων αρχηγών; Αυτό είχε νόημα ίσως σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις όταν τα δυο κόμματα συγκέντρωναν μαζί πάνω από 75-80% και ξέραμε ότι ένα από τα δύο θα ήταν πρώτο και αυτοδύναμο. Δημοσκοπήσεις δεν έχει δει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Σε ορισμένες από αυτές που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα, το κόμμα του ήταν οριακά δεύτερο. Με ποιο σκεπτικό θέλει να αποκλειστούν από μια δημόσια συζήτηση κόμματα που εμφανίζονται δημοσκοπικά μία ή δύο μονάδες κάτω από το ΠΑΣΟΚ;
Υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας που δεν έχει πληροφορηθεί- αν φυσικά το επιθυμεί- τις θέσεις των κομμάτων σε όλα τα ζητήματα της επικαιρότητας; Νομίζω όχι... Δόξα των Θεώ έχουμε μπουχτίσει από τηλεοπτικές εκπομπές και «παράθυρα» που ακούμε τα πάντα από τους πάντες.
Θα μπορούσε φυσικά , υπό προϋποθέσεις, να γίνει μια ενδιαφέρουσα τηλεοπτική συζήτηση όπου οι αρχηγοί θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και θα προκύψουν ενδιαφέροντα πράγματα. Μια συζήτηση όμως που τους κανόνες δεν θα έβαζαν τα κόμματα και τα τηλεοπτικά κανάλια αλλά οι ίδιοι δημοσιογράφοι. Πόσοι αρχηγοί θα μετέχουν, ποιοι δημοσιογράφοι θα ρωτούν. Μια συζήτηση για την οποία ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του και πόσους αρχηγούς θα φιλοξενούσε και ποιοι δημοσιογράφοι θα ρωτούσαν για να κάνουν δύσκολη την ζωή των πολιτικών.
Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί στη χώρα μας τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Οπότε, δεν νομίζω ότι σκάει κανείς από στεναχώρια που δεν θα χασμουριόμαστε επί ένα τρίωρο σε εθνικό δίκτυο ακούγοντας παράλληλους κουραστικούς μονολόγους, όπως συνέβη με τα ντιμπέιτ σε όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: